İran kurdu, kurt köpekleri türlerinden biri olup, genellikle İran ve Lübnan kökenli bir türdür. Bu köpekler genellikle koruma amaçlı kullanılır. Ancak, ev içinde beslenmeleri pek uygun değildir. Bu hayvanların içgüdüsel olarak saldırganlık eğilimleri yüksek olduğundan, bakacak kişinin eğitim vermesi ve kendisiyle arasındaki bağı güçlü tutması önemlidir. Sıcak havayı pek sevmeyen bu hayvan, genellikle sonbahar ve kış aylarını daha rahat geçirir. Buna karşın, güçlü bir direnç yapısına sahip olduklarından sık hastalanma riski bulunmaz.

İran kurtları, ağırlık olarak dişide 22-35 kilo, erkekte ise 32-42 kilo arasında değişir. Uzun bacaklara sahip olduklarından diğer köpeklere göre daha uzundurlar. Aynı zamanda güçlü bir diş yapısına sahiptirler. Uygun koşullar sağlandığında ortalama ömürleri 20 yıla kadar çıkabilir. Gözleri, ayırt edici güzellikte olup, renk olarak kahverengi ve sarı tonları yaygındır. Siyah tonlarda İran kurduna da rastlansa da, genelde beyaz renkte olmazlar.

İran kurdu dirençli olmasına karşın, doğduktan sonra bir yaşına kadar geçen sürede hastalığa yakalanma riski yüksektir. Kanlı ishal hastalığı ve gençlik hastalığına yakalanabilirler. Aynı zamanda sıcaklardan olumsuz etkilenme nedeniyle egzama, mantar ve alerji gibi sorunlar yaşayabilirler. Bu nedenle daha serin yerlerde bakılmaları gerekmektedir.

İran kurdunun bakımı özen gerektirir. Aşağıdaki hususlara dikkat edilmelidir:

İran kurdu, güçlü ve bağımsız bir yapıya sahip olup, korunma içgüdüleri yüksektir. Sahipleri ile güçlü bir bağ kurduklarında sadık ve itaatkar olabilirler. Ancak, eğitim sürecinde sabır ve tutarlılık gereklidir.

İran kurdu, özel bakım ve eğitim gerektiren, güçlü ve dirençli bir köpek türüdür. Doğru koşullar sağlandığında, hem koruma amaçlı hem de sadık bir dost olarak sahiplerine eşlik edebilirler.