Kurt ya da bozkurt, Latince adı Canis lupus, köpekgiller familyasının (Canidae) bilinen en yaygın ve en büyük türü olarak tanınmaktadır. Köpek ise kurt ya da boz kurdun evcil bir alt türü olarak bilinmektedir.

Orman kurdu, ya da gri kurt olarak da adlandırılan boz kurt, yeryüzündeki en yaygın ve en çok bilinen kurt çeşididir. Bu sebeple çoğunlukla "kurt" sözcüğü ile benzer anlamlı olarak kullanılır. Güneydoğu ABD'de bir zamanlar oldukça yaygın olarak bilinen kızıl kurtlar ise boz kurttan çok daha küçüktür. Yakın bir zamana kadar çakal olduğu zannedilen Habeş kurtları ise Etiyopya'nın dağlık kısımlarında yaşamlarını sürdürmektedir. Bu makalede, genel olarak boz kurt hakkında bilgi verilecektir.

Kurt, bilimsel sınıflandırmada şu şekilde yer almaktadır:

Kurtların vücut yapısı köpek türlerinden çok daha uzun, göğüs kısmı daha yüksek ve ince olarak gözlemlenir. Kafaları büyük, kulakları kısa, püsküllü kuyrukları ise bedenlerinin neredeyse üçte biri uzunluğundadır. Renkleri, alt türlerine ve yaşadıkları bölgeye göre değişiklik gösterir; siyah, gri, kızıl, sarımsı, krem rengi ve beyaz renkte olabilirler.

Asya ve Avrupa'nın soğuk olmayan yerlerinde boz kurtlar yaygındır. Daha kuzeyde ise siyah ve beyaz renkli kurtlara rastlanabilir.

En büyük kurtlar, Kuzeybatı Kanada, İskandinavya, Orta Rusya, Alaska ve Doğu Avrupa'da bulunur. Bu kurtlar 160 cm beden uzunluğuna ve 52 cm kuyruk uzunluğuna ulaşabilir. Ayakta durduklarında boyları 80 cm’ye kadar varabilir ve ağırlıkları 65-80 kg arasında değişir.

En küçük kurt çeşitleri ise Arap Yarımadası, Ortadoğu, Meksika ve Akdeniz çevresinde bulunur. Bu kurtlar, 80 cm beden uzunluğuna ve 29 cm kuyruk uzunluğuna sahiptir. Ağırlıkları ise 20-30 kg arasında değişir.

Kurtlar, otobur memelileri avlayarak beslenirler. Ancak yiyecek bulamadıklarında kuşlar ve kemirgenler gibi küçük hayvanları da avlayabilirler. Yiyecek sıkıntısı çektiklerinde leş bile yedikleri bilinmektedir. Diğer bazı yırtıcı hayvanlar gibi vitamin ihtiyaçlarını ot ile beslenen hayvanların mide içeriğinden karşılarken, kendileri de sık sık böğürtlen ve diğer yabani meyveleri yerler. Ayrıca yavru kurtlar böcek de yiyebilirler.

Yapılan araştırmalar, kurtların 14.000 yıl önce insan artıklarıyla beslenerek insanlara yakınlaştığını ve insanların kurtların becerilerinden yararlanma isteği ile ilk köpek türlerinin evrildiğini göstermektedir. Moleküler kalıtsal araştırmalar, ev köpeklerinin 100.000 yıl önce kurtlardan ayrıldığını tespit etmiştir. Köpekler ve kurtlar günümüzde hala çiftleşip yavru doğurabilirler, ancak bu yavrular asla tam anlamıyla evcilleştirilemez.

Kurtlar, genellikle bir sürü halinde yaşarlar. Bir kurt sürüsü, anne, baba ve yavru kurtlardan oluşan bir aile yapısına sahiptir. Kurtlar iki yaşına gelene kadar ailelerinin yanında kalırlar. Önceki yıllardaki yavrular, kendilerinden daha küçük kardeşlerine bakarak anne ve baba kurtlara yardım ederler. Anne ve baba kurt, yavrularına karşı her zaman sert davranır, bu yüzden sürü içinde hiyerarşi kesinlik arz eder ve kimse otoriteyi sarsacak bir harekette bulunamaz.

Kurtlar çiftleşmek amacıyla çevreden yabancı bir kurt bulamazlarsa ömür boyu çiftleşmezler. Doğal ortamda, akraba bağı olmayan kurtların bir araya getirilip izlenmesi sonucunda yapılan gözlemler, doğadaki gerçekleri tam anlamıyla yansıtmaz. Yabancı kurtlar bir arada tutulduğunda sık sık dövüştükleri gözlemlenmiştir.

Bunların dışında, bir kurt ile köpeğin arasındaki en büyük fark, kurtların evcilleşemez ve vahşi bir yapıya sahip olmalarıdır. Bu nedenle çoğu ülkede beslenmeleri yasaktır.